Me and Orson Welles

Wanneer de 17-jarige Richard Samuels per toeval de jonge Orson Welles tegenkomt lijkt zijn droom om acteur te worden werkelijkheid te worden. Maar hoe langer Richard voor Orson werkt, hoe meer het hem duidelijk wordt dat dit leven toch harder is dan hij in eerste instantie had verwacht.

Wie had ooit kunnen denken dat de prestigieuze naam 'Orson Welles' gekoppeld zou worden aan een film met tieneridool Zac Efron? De acteur met het talent om menig meisjeshart (en jongenshart) sneller te laten kloppen wordt nu tegenover een geniale Christian McKay gezet die na zijn vertolking van Orson Welles in deze film nu de ene na de andere rol in de wacht sleept. De acteurs vormen een gedurfde, maar vooral geslaagde combinatie. En dat heeft deze keer niets te maken met het feit dat onze geliefde Zac weer aan het zingen slaat.

Me and Orson Welles speelt zich af in de Verenigde Staten van 1937 en vertelt het verhaal van de 17-jarige Richard Samuels (Zac Efron), die ervan droomt acteur te worden. Wanneer hij per toeval de jonge Orson Welles (Christian McKay) tegenkomt en die ervan weet te overtuigen om hem aan te nemen, lijkt zijn droom werkelijkheid te worden. Zeker wanneer de knappe en onbereikbare productieassistente Sonja (Claire Danes) laat merken hem op haar eigen manier interessant te vinden, is Richard zijn voormalige leven vol schoolwerk en regelmaat al snel vergeten. Maar hoe langer Richard voor Orson werkt, hoe meer het hem duidelijk wordt dat sommige dingen niet zijn zoals ze lijken en dat dit leven toch harder is dan hij in eerste instantie had verwacht. Orson Welles blijkt een man met een bepaalde visie te zijn en wie daarvan afwijkt wordt geen tweede kans gegeven. Richard komt voor een moeilijke keuze te staan: volgt hij hetzelfde succesvolle pad of wordt het tijd om een eigen visie te creëren?

Niet alleen zijn de acteerprestaties in de film een genot om naar te kijken, het verhaal neemt je mee in een wereld waarin vrouwen nog enkel jurken droegen en je voor vijf dollar de avond van je leven kon hebben. De film zit soepel in elkaar en ieder verhaalelement wordt mooi afgewerkt, zonder een gevoel van saaiheid op te roepen. Niet voor niets wordt Me and Orson Welles de feelgood movie van het jaar genoemd. De film brengt een sterk gevoel van gelukzaligheid met zich mee. Toch blijft Me and Orson Welles realistisch en voelt niet overdreven, wat waarschijnlijk het geheime ingrediënt is van zijn succes.