La última primavera
- Regie
- Isabel Lamberti
- Met
- David Gabarre Mendoza, Agustina Mendoza Gabarre, María Duro Rego, Alejandro Gabarre Mendoza
- Duur
- 77 min.
- Jaar
- 2020
- Taal
- Spaans
‘De realiteit kun je niet verzinnen, maar bedenken wat je met haar aan moet is een kunst.’
In La Cañada Real, een buitenwijk van hoofdstad Madrid, loopt de spanning op wanneer de bewoners te horen krijgen dat ze hun zelfgebouwde huizen moeten verlaten. Het land waarop ze wonen is verkocht.
David, vader van het gezin en een hardwerkende schroothandelaar, wil niet bij de pakken neerzitten en zoekt naar een oplossing binnen het bureaucratische systeem. Maar zijn vrouw, de altijd vrolijke Augustina, weet zich van wanhoop geen raad en ook de jongere leden van de familie, oudste zoon David, schoondochter Maria en de jonge Alejandro (9) worstelen met besef dat binnenkort alles gaat veranderen.
La última primavera is het speelfilmdebuut van de Nederlands-Spaanse filmmaker Isabel Lamberti, die eerder twee broertjes uit de Mendoza familie filmde in haar afstudeerfilm Volando Voy (2015).
‘Beter dan de realiteit kun je het niet verzinnen, vindt schrijver-regisseur Isabel Lamberti. Je moet er hooguit een beetje aan schaven of het een duwtje geven, zoals ze dat doet in haar debuutfilm La última primavera. De werkelijkheid van deze ‘fictieve non-fictie’ begint in de Madrileense wijk La Cañada Real, bij de familie Gabarre Mendoza. Het gezin woont al generaties lang in zelfgebouwde huizen, in een wijk die op papier niet bestaat en die de gemeente het liefst vandaag nog wil platwalsen. Eén voor één pakken de buren hun biezen, binnenkort zijn de Mendozas aan de beurt. Terwijl de grond onder hun voeten verdwijnt richten de gezinsleden zich allemaal op iets anders: op de zoektocht naar een nieuw thuis, op een tevergeefse opknapbeurt van de omgeving, op het verzorgen van hun wonden en van elkaar. Lamberti vroeg de familie hun eigen toekomst uit te spelen en confronteerde ze zo met de wankele werkelijkheid. De realiteit kun je niet verzinnen, maar bedenken wat je met haar aan moet is een kunst.’
