Agarrame fuerte
- Regie
- Leticia Jorge, Ana Guevara
- Met
- Chiara Hourcade, Eva Dans
- Duur
- 74 min.
- Jaar
- 2024
- Taal
- Spaans
‘Met (dode) vrienden hoef je geen grootse dingen te doen. Soms zit het geluk in samen nog één keer perziken uit blik eten.’
De derde speelfilm van regisseurs Ana Guevara en Leticia Jorge (Tanta agua), een magisch-realistisch verhaal over tijdloze vriendschap, rouw en dansen tot de zon opkomt.
Als Adela de uitvaart van haar beste vriendin Elena bezoekt voelt ze zich nauwelijks verbonden met de anderen die afscheid nemen. De gedempte stemmen, het kille tl-licht, niks van het hele gebeuren doet haar denken aan de lol die ze met Elena had. Emotioneel uitgeput gaat Adela op zoek naar haar auto, om even later in mysterieuze bus te stappen die haar terugvoert in de tijd, naar een weekend dat ze ooit samen met Elena doorbracht in een strandhuis. De twee deelden hun hobby (detectives lezen), fietsten en dansten de hele nacht lang. Ana Guevara’s en Leticia Jorges derde film is een eerbetoon aan zusterschap, waarin de rouw kans krijgt zich om te toveren tot een viering van vriendschap.
‘De kille, onpersoonlijke begrafenis van haar hartsvriendin Elena voelt voor Adela als een klap in haar gezicht. Niets in de gestandaardiseerde set-up — zeker het kerkelijke kruis niet — doet haar denken aan Elena’s levendige karakter. Hoe neem je afscheid van iemand als er op dat moment niets meer is wat je dichter bij hen brengt? Emotioneel uitgeput stapt Adela in haar auto, waar ze uit elkaar barst van verdriet. Terwijl ze naar het takje gipskruid (symbool voor eeuwige liefde) op haar dashboard staart, verschijnt er plots een mysterieuze bus die haar op magische wijze terugbrengt naar het vriendinnenweekend dat ze ooit met Elena doorbracht aan de kust. Samen liggen ze op het strand, lezen detectives, dansen op Haddaway en hangen de was op. En zo vindt Adela het hart van hun vriendschap weer terug: in het gemak van het delen van de alledaagse dingen. Met Agarrame fuerte maakten de Uruguayaanse filmmakers Leticia Jorge en Ana Guevara een teder en ontroerend portret van rouw en vriendschap, waarin de zwaarte van verlies gedragen wordt door de warmte van herinneringen. Want met je beste vrienden hoef je niet altijd grootse dingen te doen. Soms schuilt het geluk simpelweg in het nog één keer samen perziken uit blik eten.’
