Door Jesse Heijnis, Erik Schumacher, Christiaan Boesenach en Emma Curvers
Je bent nog nauwelijks klaar met je filmlijstje van mei. Gelukkig heb je nog een paar dagen om die af te werken, voor juni er is met een filmmaand vol dinosauriërs, kamermeisjes, gangsters en... Sergej Eisenstein.
Journal d'une femme de chambre
Sterke bewerking van Octave Mirbeau’s schandaalroman uit 1900 over het Parijse kamermeisje Célestine. Het verhaal werd eerder verfilmd door Jean Renoir en Luis Buñuel, maar Célestine’s avonturen in de slaapkamers en bezemkasten van de Franse bovenklasse blijven verbazen. Regisseur Benoît Jacquot (Les adieux à la reine) maakte er vooral een hardvochtige zedenschets van: Downton Abbey met losse handjes. Zo kan de op het platteland als huisslaaf gebruikte Célestine (lekker giftig gespeeld door Léa Seydoux) haar kont niet keren of ze wordt met de ogen uitgekleed, hijgerig benaderd of aangerand. Maar o wee als ze zelf een keer uit de band springt. (JH)
Te zien vanaf 25 juni. Voor wie daar niet op kan wachten is er donderdag 5 juni een voorpremière op het nieuwe Franse filmfestival Plein les Yeux.
Jurassic World
'Duimen dat *Jurassic World *ons dinostalgische hart weer wat sneller kan laten kloppen'
‘The park is open.’ In het vierde deel uit de *Jurassic *Park-serie is dat dinosauruspretpark dan eindelijk in volle glorie te bewonderen. En dat gaat natuurlijk niet goed: de bezoekersaantallen lopen terug en de DNA-kunstenaars besluiten zelf maar wat leuks uit te broeden. Gelukkig is daar Chris Pratt om de levensgevaarlijke giganten wat tegengas te geven. What’s not to like? Oké, die eerste clip voorspelde niet veel goeds, er zit waarschijnlijk veel te veel CGI in, en niemand zit echt te wachten op die Monsanto-dino. Maar hallo, dit is wel Jurassic Park! Duimen dus dat Jurassic World, nu we ‘one big pile of shit’ Jurassic Park 3 eindelijk vergeten zijn, ons dinostalgische hart weer wat sneller kan laten kloppen. (CB)
Te zien vanaf 11 juni.
Taxi Teheran
Jafar Panahi won met Taxi de Gouden Beer van Berlijn, en dat terwijl de Iraanse dissident van zijn thuisland officieel niet eens films mág maken. Gehinderd door een beroepsverbod van 20 jaar filmde Panahi stiekem in een met eenvoudige camera’s volgehangen personenauto. Zelf speelt hij de rol van vriendelijke taxichauffeur die tijdens zijn ritten door Teheran de ene na de andere openhartige klant ontvangt. (JH)
Te zien vanaf 11 juni.
Prins
Regisseur Sam de Jong vindt Nederlandse films vaak te veilig. En dus maakte hij voor zijn debuutfilm Prins Amsterdam Noord het decor van een bonte parade aan etters, mooie chicks en gangsters, met als kroon op het werk een paarse Lamborghini - mode of transportation van badass Kalpa (een rolletje van JVT-lid Freddy). Ineens denk je aan een verhuizing richting Noord, waar alle kleuren bij elkaar passen en de muziek (Palmbomen) zich aanpast op je stappen. Middelpunt van dit alles is Ayoub, die verliefd wordt op 't vriendinnetje van de opper-etter. Moet hij een crimineel worden om haar hart te winnen? Veel dieper dan dat graaft dit coming-of-age-verhaal helaas niet, maar een stijlvol beginnetje moedig Hollands filmmaken is het zeker. (EC)
Prins is te zien vanaf 25 juni
Eistenstein in Guanajato
Er zijn negentig jaar verstreken sinds Sergej Eisenstein zijn meesterwerk Pantserkruiser Potjomkin afleverde. Het was een film die destijds als een torpedo door de porseleinkast ging. Maar onvermijdelijk heeft de film een wat stoffig imago gekregen, zoals dat nou eenmaal gaat met gecanoniseerde kunst. Enter Peter Greenaway (The Cook, The Thief, His Wife and Her Lover), die zijn grote held Eisenstein te lijf gaat met een mattenklopper ter grootte van een speelfilm. In Eisenstein in Guanajato zien we de Russische regisseur als losgeslagen dandy in een uitzinnig carnaval van seks en dood, tijdens een avontuur in Mexico dat zijn leven veranderde. Eisenstein was ook een mens, en het werd op zijn 33e hoog tijd dat hij, ver van de homofobe Sovjetunie, zijn maagdelijkheid verloor. (ES)
Te zien vanaf 18 juni