Mr. Nobody

Nemo Nobody is 120 jaar oud en de laatste sterfelijke mens op aarde. Hij kijkt terug op de keuzes die hij in zijn leven maakte. Belgische regisseur Jaco Dormael maakte met Mr. Nobody een film die filosofisch traktaat, sciencefictionfilm en liefdesverhaal in één is.

In de veertien jaar tussen deze en zijn vorige film (Le huitième jour), heeft Jaco Dormael blijkbaar meer dan genoeg inspiratie op kunnen doen. Het verhaal sleurt de kijker mee tussen verleden, heden en toekomst. De regisseur stelt de vraag welke gevolgen onze keuzes hebben en hoe we omgaan met de angst voor het maken van die levensbepalende beslissingen?

De film volgt Nemo Nobody (Jared Leto) van kind tot oude man, van het ene leven tot het andere. Dit laatste in letterlijke zin. Nemo herinnert zich meerdere levenslijnen, gekoppeld aan de verschillende keuzes die hij had kunnen maken. Welke van deze levens was echter de juiste? Welke had hij moeten leven om het meeste uit zijn tijd op aarde te halen? Als oude man is hij opzoek naar de antwoorden op deze vraag. Deze speurtocht begint met zijn ontwaken in het jaar 2092. Nemo is dan met zijn 120 jaar de oudst levende mens en bovendien de laatste sterfelijke. Het is typisch dat onsterfelijkheid ons in Mr. Nobody in het verschiet ligt, gezien het precies de dood is die het kiezen voor een bepaalde levensinvulling zo angstwekkend maakt.

Maar de originele ideeën die van Dormael ons voorschotelt, zijn niet de enige reden om de film te gaan zien. De zorgvuldig gecomponeerde, indrukwekkende beelden stapelen zich zo snel op dat je er regelmatig naar neigt de film even te pauzeren om het moment vast te houden.