Flandres

Indringende beelden zetten de toon in Flandres, een verslag over de ontwrichtende effecten van oorlog op de levens van soldaten en burgers. Regisseur Dumont stuurt twee vrienden naar een niet bij name genoemde oorlog, waar de drang tot zelfbehoud het instinctmatig wint van compassie.

De zwijgzame Noord-Franse landarbeider Demester en zijn vriend Blondel vertrekken van de campagne naar een oorlog in een islamitisch land. De twee belanden in een hel van wederzijds begane wreedheden en hebben net als hun medesoldaten maar een doel: overleven, ten koste van alles en iedereen. Demesters vriendin Barbe – een hypersensitieve vrouw die zich het Lijden in de wereld persoonlijk aantrekt – belandt intussen in een inrichting.

Karige dialogen en sobere beelden kenmerken Dumonts vierde speelfilm. Zijn stijl van filmen is wel vergeleken met die van de Franse grootmeester Robert Bresson, die ook graag werkte met amateuracteurs en een voorkeur had voor onthechte, op vlakke toon uitgesproken dialogen. Anders dan Bresson schrikt Dumont niet terug voor eruptief gewelddadige actiescènes die de kijker confronteren met instinctieve reflexen van de menselijke natuur.