Blind kind & Herman Slobbe/Blind kind 2

Johan van der Keuken verbleef twee maanden in en om het Blindeninstituut in Huizen, waar hij Herman Slobbe leerde kennen. De jongen mag dan blind zijn, hij toont zich volledig betrokken bij de wereld om hem heen.

Zonder commentaar observeert Van der Keuken de kinderen die de wereld ontdekken en met grote volharding hun tastzin en gehoor trainen. Door ze dicht op de huid te zitten, maakt Van der Keuken de belevingswereld van de kinderen, waarin de gebruikelijke visuele tekens geen rol spelen, zichtbaar.

Twee jaar na Blind Kind (1964, 24') - opgenomen in de Canon van de Nederlandse Film - volgde Van der Keuken langere tijd Herman Slobbe, een blinde jongen die zich een eigentijdse tiener toont en afstandelijk over zijn handicap praat. Beatmuziek, meisjes, voor DJ spelen en naar het geluid van race-autowedstrijden luisteren, dat zijn een paar van de zaken die Herman bezighouden, die zich overigens ook treffend weet uit te drukken over de positie van blinden en negers in de maatschappij. Herman treedt op als reporter in zijn eigen film wanneer hij op de kermis onder het toeziend oog van de camera een reuzenrad beklimt en verslag doet van zijn ervaringen.

Vooraf de korte film Even stilte (1960), een portret van Amsterdam in de jaren zestig, die als Van der Keukens eerste 'vrije' productie geldt. De filmer loopt door Amsterdam en ziet de mensen, de straten en de achterliggende verhalen.