Ja, we hebben ook zin in Of Horses and Men. En ook in Love is Strange. Maar we moeten kiezen. Dit zijn dé vijf die je absoluut moet afstrepen op je filmkijklijst deze maand.
Black Coal
Black Coal is beter dan Boyhood. Tenminste, als we de jury van het filmfestival van Berlijn mogen geloven. Terwijl Richard Linklater genoegen moest nemen met de Zilveren Beer voor beste regie, ging Yi'nan Diao onverwachts naar huis met het goud. Wat heeft Black Coal dat Boyhood niet heeft? Nou, onder andere een zwijgzame Chinese detective (met hangsnor) die een bizarre moordzaak probeert op te lossen: iemand blijkt in stukken te zijn gehakt waarna zijn overblijfselen, opgerold in tientallen pakketjes, door de hele provincie worden teruggevonden. Natuurlijk leidt het spoor in deze surrealistische neo-noir naar een aantrekkelijke femme fatale. (JH)
Te zien vanaf 8 januari
P’tit Quinquin
Een rariteitenkabinet van de Franse enfant terrible Bruno Dumont (Twentynine Palms; Camille Claudel, 1915). Deze vierdelige miniserie wordt volgens Dumont het best achter elkaar bekeken in een donkere zaal, en in januari kunnen we de avonturen van de kleine Quinquin daar eindelijk bewonderen. Quinquin bewoont een Noord-Frans dorpje, waarin een aantal gruwelijke moorden plaatsvinden. Rechercheur Van der Weyden gaat op onderzoek uit en belandt van het ene absurdistische tafereel in het andere.
Dumont schotelt de kijker een eigenaardig portret voor van een gemeenschap vol idioten en imbecielen, altijd even hilarisch als inktzwart. Een soort Fellini-esque *Twin Peaks *dus. En mocht je nu nog niet overtuigd zijn: *P’tit Quinquin *topte het jaarlijstje van het gerenommeerde Franse filmblad Cahiers du cinéma. (CB)
Te zien vanaf 15 januari. Op 11 januari vindt een speciale voorpremière plaats in EYE, in aanwezigheid van regisseur Bruno Dumont.
Birdman
Na de bittere ellende van Amores perros, 21 Grams, Babel en Biutiful verrast Mexicaan Alejandro González Iñárritu hier met een maffe meta-satire over ‘het wereldje’. Oud-Batman Michael Keaton speelt een uitvergrote versie van zichzelf: Riggan, een gevallen acteur die nooit uit de schaduw kon stappen van die ene megasuccesvolle superheldenrol (Birdman), en nu met een door zichzelf bedacht, geregisseerd en gespeeld stuk op Broadway op een comeback hoopt. Helaas voor hem doen in de laatste uren voor de grote première de acteurs, de critici, zijn druggiedochter en Riggans eigen ego ont-zet-tend moeilijk. Het long take-camerawerk is van Emmanuel Lubezki (Gravity). (JH)
Te zien vanaf 22 januari
Girlhood
Céline Sciamma, regisseur van Water Lilies en Tomboy, en daarmee de Franse koningin van de coming of age-film, is terug met een energiek portret van een tussen wal en schip gevallen buitenwijkmeisje en haar nieuwe, streetwise vriendinnenclubje (bande de filles). ‘De frustraties van de vorige generatie jongeren in de banlieues, die Mathieu Kassovitz in 1995 zo treffend in La haine liet zien, hebben hier plaatsgemaakt voor de kracht van de nieuwe’, schrijft IFFR over de film waarmee het festival vanaf begin januari met de Previewtour door het land trekt. (JH)
Kijk hier voor de data en tijden van de IFFR Previewtour. Vanaf 29 januari is Girlhood regulier te zien in Cineville.
Gluckauf
Het is al heel wat wanneer je een film ziet over Limburg waarin eens niet half Hillywood zich een ongeloofwaardig Limburgs accent heeft aangemeten (Van God Los, sorry). In Gluckauf krijg je ook nog een echt beetje Zuid-Limburg te zien, en laten we wel wezen, regisseur Remy van Heugten maakt het zich niet makkelijk door Heerlen of all places te kiezen als decor. Niet bepaald het fotogeniekste stukje Limburg. Maar dan zie je de rook van DSM, de huizen met rolluiken en mensen die warempel wel Limburgers zouden kunnen zíjn. Meer dan de karikatuur, kortom. Deze Limburgse rent enthousiast naar de bios. (EC)
Te zien vanaf 29 januari (en gaat in première op het IFFR)