Ook op Cineville HQ zorgde deze film voor hoogoplopende discussies. Er zijn lovers en haters, met weinig nuances daartussen, maar in de poll won The Tree of Life toch. Omdat het de meest artistiek ambitieuze film van het jaar is. Terrence Malick keert terug tot de oorsprong van film door het narratieve element ondergeschikt te maken aan de poëzie van beelden en betekenis.
2. A Separation
Een film die solt met je verwachtingen. Niets geen politieke aanklacht tegen het Iraanse regime, maar een menselijk portret van twee families en de sociale klassen die hen scheidt. Regisseur Asghar Farhadi lichtte tijdens het World Cinema Festival toe dat hij met A Separation probeert mensen te portretteren die om volledig begrijpelijke redenen niet in staat zijn 'het goede' te doen. Geen goed vs. kwaad, de Westerse wereld vs. islamitisch fundamentalisme, maar de universele complexheid van het bestaan.
De liefde brengt twee jonge mensen bij elkaar en drijft ze daarna uiteen. Dit eerlijke liefdesverhaal, prachtig geacteerd door Michelle Williams en Ryan Gosling, breekt je hart.
4. Melancholia
Door alle relletjes die hij om zich heen creëert, zou je bijna vergeten dat Lars von Trier een van Europa's allergrootste cineasten is. In Melancholia slaagt hij erin om de ondergang van de aarde in dienst te stellen van een film over klinische depressie. De huiveringwekkende duisternis dreigt en overdondert en komt dichterbij om alles te verzwelgen, en dat in een bedje van lyrische beeldpoëzie.
5. Black Swan
Natalie Portman levert de acteerprestatie van het jaar. Als perfectionistische controlfreak die de controle moet loslaten om perfectie te bereiken, gaat ze aan kortsluiting ten onder. Regisseur Darren Aronofsky dirigeert haar in een adembenemend crescendo tot waanzin. De randjes van de stoelen hadden het zwaar in de filmtheaters.
